Poszukiwania

Siedzę w miejscu, w którym - chyba - zakończyło się, coś dla mnie cennego.

Popełniam błąd próbując zrozumieć cała sytuacje na podstawie mojej logiki i mojego rozumienia sytuacji.

To nie ja tutaj rozdaje karty. Mojego ego znowu wkroczyło. 

Nie słucham Cię, nie chce zaakceptować, że nie widzisz tego co ja. Boli mnie to, że tak robię.

Boli jeszcze bardziej, że wiem, że muszę to zrobić. Muszę to zaakceptować, ale nie potrafię. 

Czulem dzisiaj przy Tobie taki spokój, chciałbym go czuć zawsze. 

Jeszcze nigdy nie czułem się tak samotny jak dzisiaj.

Moja miłość gdzieś tam się oddaliła, a ja to powoli zaczynam akceptować.

To właśnie powód mojej dzisiejszej samotności. 

Czytam dalej (Kod emocji).

Treść zaczyna do mnie przemawiać.

Czuje, że odnalazłem ścieżkę ku naprawie.

Zdałem sobie sprawę- nie mogę przestać. 

Jest to dla mnie ostatni moment na podjęcie rękawicy.

Jeśli nie pozbędę się ciężaru, który dźwigam. Następnym razem już go nie uniosę. 

Dlatego, działam.

Zacząłem czytać książkę Dr Nelsona "Kod emocji"

to taka moja próba ogarnięcia swoich emocji.

czuje się skrzywdzony, zdradzony i bezwartościowy. Trzymam to w sobie i czuje, że mnie to zjada od środka. 

muszę przerwać ten proces i pozbyć się tej negatywnej aury. 

Miesza mi wszystko.

Nie potrafię nazwać swoich emocji i uczuć.

wiem, że nie są przyjemne, sprawiają mi ból.

chcialbym się podzielić bólem, ale nie wiem jak i nie rozumiem tej potrzeby.

ten problem- szukam atencji.

zamiast pracować nad tym to ja chce krzyczeć światu: "patrzcie boli mnie, zapytajcie mnie dlaczego."

jestem samotny, a nie chce być.